KATOLICKIE STOWARZYSZENIE DZIENNIKARZY

ODDZIAŁ RADIOWO-TELEWIZYJNY

Sekcja Pomorska

Gdańsk 16.10.2020 r.

OŚWIADCZENIE

Wyrażamy ogromne oburzenie i zaniepokojenie w związku z brutalnym pobiciem operatora TVP Oddział Gdańsk – kol. Rafała.

Zdarzenie miało miejsce podczas wykonywania obowiązków służbowych – dziennikarskich, kiedy CBA dokonało zatrzymania gdańskiego biznesmena Ryszarda K. 

W momencie zajścia, dziennikarze powoli zaczęli odjeżdżać spod domu biznesmena. Około godz. 20 operatora kamery TVP Gdańsk zaatakował syn Ryszarda K., Aleksander. Uderzył go w twarz, rzucił na ziemię i kopał. Operator trafił do szpitala i ma poważne obrażenia głowy.

Oświadczamy, że Dziennikarze Katolickiego Stowarzyszenia Dziennikarzy Sekcji Pomorskiej jednoczą się z całym środowiskiem pracowników mediów protestując przeciwko wszelkim przejawom przemocy wobec dziennikarzy,

a w tym wypadku, domagają się zadośćuczynienia poszkodowanemu Koledze Rafałowi, a przede wszystkim ukarania sprawcy pobicia.

Bogusław Olszonowicz

Przewodniczący Sekcji Pomorskiej

Katolickiego Stowarzyszenia Dziennikarzy

===========================================================================

RADA PROGRAMOWA TVP3 GDAŃSK

Gdańsk 16.10.2020 r.

Protest

Jako Przewodniczący Rady Programowej TVP Oddział Gdańsk wyrażam protest wobec agresji i chuligańskiego ataku na operatora naszej Telewizji w dniu 15.10. br. podczas wykonywanych przez niego obowiązków służbowych.

Tego rodzaju zachowania wobec dziennikarzy wykonujących swoją pracę są nie do przyjęcia i przeczą wszelkim standardom zachowań w wymiarze społecznym i kulturalnym. 

Liczę, że sprawca pobicia zostanie ukarany.

Bogusław Olszonowicz

Przewodniczący Rady Programowej

TVP Gdańsk

===========================================================================

dn. 2.X.2020 r.

Drodzy – do WSZYSTKICH !

Wiele osób nie związanych ze służbą zdrowia zadaje mi pytania  jak się zachowywać i czy nosić maseczki, zachowywać dystans, czy to w ogóle ma jakiekolwiek znaczenie. Ponieważ w internecie jest wiele informacji sprzecznych i wiele nieprawdziwych, dotyczących SARS-Cov-2 chcę przedstawić Państwu jak sytuacja wygląda z punktu widzenia lekarza w szpitalu.

Epidemia jest z cała pewnością. Chorują i młodzi i starsi. Umierają również młodzi i starsi, umierają ci bez chorób współistniejących, wcześniej zdrowi, umierają osoby z chorobami współistniejącymi. Takie dane codziennie podaje Ministerstwo Zdrowia. Osoby w różnym wieku, z chorobami współistniejącymi, bez zakażenia wirusem, prawdopodobnie mogłyby żyć dłużej, to właśnie ciężka infekcja przyspiesza pogorszenie ogólnego stanu zdrowia i przyspiesza śmierć. 

Tylko te osoby, które jeszcze nie miały w otoczeniu chorych mogą mówić , że „to nic takiego, wymysł, polityka, manipulacja” , czy co tam jeszcze.

Wszyscy, z którymi rozmawiałam po przebytej przez nich infekcji i leczeniu w szpitalach zakaźnych, twierdzą, że 3-go, 4-go dnia choroby mieli przekonanie, że umierają. Po wyjściu ze szpitala, nawet bardzo  młodzi ozdrowieńcy, z trudem mogli przejść 50-100 m. Dochodzą do formy sprzed choroby długie tygodnie i miesiące.

Czy nosić maseczki?

 Tak! Są rożne rodzaje maseczek, mówiąc najprościej – te, które chronią innych przed infekcją, którą my możemy rozsiewać wraz z cząstkami śliny i te, które chronią innych i nas przed kontaktem z wirusem. Te pierwsze to większość wykonanych domowo, różnego rodzaju osłony (szaliki, chusty), a także najprostsze maseczki chirurgiczne. Te drugie to maski z filtrem (FFP3). Czyli jesli wszyscy będziemy nosić, nawet te najprostsze maseczki, to w sposób istotny zmniejszymy ryzyko rozsiewania wirusów I zmniejszymy rozmiary pandemii.

Uważam, że maseczki koniecznie trzeba nosić tam, gdzie zachowanie dystansu jest niemożliwe, koniecznie trzeba myć ręce, uważać na siebie i nie narażać siebie i innych bez potrzeby. Dotyczy to nas wszystkich i pracowników służby zdrowia, którzy z racji wykonywanego zawodu są bardziej narażeni na kontakt z chorymi na COVID-19 i tych, którzy wykonują zawody usługowe, w kontakcie z licznymi osobami (fryzjerzy, taksówkarze itp.), w tramwaju, w kościele, a w strefach “czerwonych” również w miejscach otwartych. Zgodnie z zaleceniami maseczka powinna zakrywać nos i usta. I nie przyjmuję żadnych tłumaczen, że sie nie da. 

Epidemia  -  to  większa niż oczekiwana liczba zachorowań w tym samym czasie. Definicja: „wystąpienie na danym obszarze zakażeń lub zachorowań na chorobę zakaźną w liczbie wyraźnie większej niż we wcześniejszym okresie albo wystąpienie zakażeń lub chorób zakaźnych dotychczas niewystępujących”. W języku potocznym wyraz „epidemia” często jest synonimem masowych zachorowań wywołanych chorobami zakaźnymi. 

Pandemia – epidemia obejmująca ludzi zamieszkałych na dużych terenach, często dotyczy wielu kontynentów. 

Pandemia COVID-19 – pandemia zakaźnej choroby COVID-19 wywoływanej przez koronawirusa SARS-CoV-2.   Niebezpieczeństwo rozprzestrzeniania się tej choroby, przebieg, ciężkie i długotrwałe skutki u tych, którzy przeżyli tę chorobę, u ozdrowieńców, ale nawet u tych, którzy „tylko” byli zarażeni, wynika stąd, że wirus ten nie był i wciąż nie jest dokładnie poznany, nie ma sprawdzonego, skutecznego leku ani szczepionek. Dlatego tak ważne są wszelkie środki ostrożności i nie podważanie zaleceń lekarzy. 

/-/ prof. Anna Doboszyńska

prof. dr hab. n. med. Anna Doboszyńska – pulmonolog, alergolog,  
Klinika Pulmonologii
 Samodzielny Publiczny Zespół Gruźlicy i Chorób Płuc, w Olsztynie

-----------

od KSD:

List ten, p.prof. Anna Doboszyńska, wybitna pulmonolog o wieloletnim doświadczeniu praktycznym i naukowym,  publikuje na prośbę portalu KSD, w  reakcji na fale dezinformacji ws pandemii COVID-19, szczególnie w ostatnich dniach, gdy tak szybko wzrasta liczba zachorowań w Polsce. Nawet w renomowanych programach tv publicznej. dziennikarze [?] bez jakiejkolwiek wiedzy medycznej z wielką determinacją, często nie dopuszczając do głosu lekarzy-ekspertów, zapewniali widzów, że "wirus nie istnieje" itp..co - jesteśmy przekonani - może skutkować zagrożeniem zdrowia i życia dla wielu odbiorców takich "rewelacji". /ap/

 fot. Tomasz Płatek

z YT: https://edhub.ama-assn.org/jn-learning/video-player/18357411

*****************************************************************************************************************

*****************************************************************************************************************

List nadesłany do KSD, 5 lipca 2020 r. 

Kochani, 

Wiadomo, że wyborom towarzyszą emocje, ale może warto sprawdzić jakie są fakty i na tym opierać swoje decyzje, a nie na emocjach, które łatwo rozpalać drobnymi działaniami, które są właśnie nastawione na wywoływanie potężnych emocji.

Może warto tez poszukać w internecie, co kandydaci mówili rok temu, a co mówią teraz, bo teraz obaj mówią to samo: rodzina, społeczeństwo, patriotyzm… (jakie wartości wspierał kandydat rok temu, jaka grupę społeczna reprezentuje,  o czyje przywileje dba, kto go wspiera, kto go chwali, jakie ma dotychczasowe dokonania, a także jak obecnie traktuje rozmówców). 

Wiadomo, ze nie ma idealnych kandydatów, każdy ma swoje wady i zalety. Uważam jednak, że ten rząd i Duda zrobili wiele dobrego, że wymienię tylko sprawy finansowe, korzystacie z tego Wy, Wasze rodziny, bliscy: 500+, 300+, 13 emerytura, obiecana 14 emerytura, leki 75+, bez podatków dla osób do 26 r/ż i to oczywiście nie wszystko. (i jeszcze tylko dodam, że ja z żadnego z tych przywilejów nie korzystam).

   Chciałem się z Wami podzielić moimi obawami dotyczącymi wyboru Trzaskowskiego:

1. występował na forum Parlamentu Europejskiego przeciwko Polsce i był inicjatorem dyskusji o praworządności w Polsce – według mnie to jest niedopuszczalne

2. otacza się ludźmi ze służb specjalnych PRL – Gontarczyk ps Panna (teraz zmieniła nazwisko na Lange, to nazwisko ojca, który w 1942 r podpisał volksliste, ale po wojnie też zmienił nazwisko, został w Polsce i był współpracownikiem SB), która wraz z mężem w czasach PRL była tajnym współpracownikiem SB i razem z nim prawdopodobnie brała udział w zamordowaniu ks Blachnickiego (oni ostatni go widzieli i zaraz po spotkaniu uciekli z Carlsbergu, a ksiądz zmarł nagle) – na jej organizacje ratusz przeznacza prawie 3 mln zl; Aldona Machnowska-Góra, córka komendanta posterunku milicji, który pozwolił na śmiertelnie pobicie Grzegorza Przemyka i później zacierał tego ślady; kolejny pracownik służb specjalnych pani Gawron – naczelnik wydziału w ratuszu. Trzaskowski, tak jak wszyscy, zna ich przeszłość ale w żaden sposób nie reaguje, co znaczy że nie ma nic przeciwko tym ludziom.

3. Wprowadzenie w Warszawie karty LGBT zgodnie z którą przywileje otrzymują nie mniejszości, tylko określona ideologia, ruch, który ma na celu upolitycznienie umów społecznych i jest narzędziem kontroli państwa, a nie ma nic wspólnego z mniejszościami. Ruch który ma mieć wpływ na całe nasze życie społeczne, poczynając od edukacji seksualnej w przedszkolach, co niewątpliwie jest szkodliwe dla psychiki dzieci i ich dalszego życia. Podobne, bardziej zaawansowane szkolenia maja być we wszystkich szkołach i już w niektórych to rozpoczęto („Tęczowe piątki”). Promowanie ruchu LGBT – udział w ich manifestacji, pozwalanie na „mszę” obrażająca katolików. I oczywiście nie mam nic przeciwko gejom i lesbijkom ale większość z nich nie ma nic wspólnego z LGBT i różnymi wynaturzeniami i prowokacjami. 

4. Jako prezydent Warszawy podpisuje umowy na obsługę mieszkańców z zagranicznymi firmami; firma niemiecka Aviva w 100% własność niemieckiego państwa – blisko 300 mln rocznie na transport miejski, ostatnio kierowca tej firmy będąc pod wpływem narkotyków spowodował katastrofę autobusu, modernizacja wodociągów warszawskich – umowa na 60 mln z firmą niemiecka, a nie wiem z iloma jeszcze i dla czego nie mogą tego robić firmy krajowe? W związku z tym nie dziwi mnie poparcie Trzaskowskiego przez prasę niemiecką w Polsce.

5. Występowanie w sądach przeciwko wypłacie odszkodowania dla osób pokrzywdzonych „dziką reprywatyzacją” i nie dopuszczanie do wypłaty zasądzonych dla nich odszkodowań, tym samym wspieranie mafii prywatyzacyjnej i pogłębianie krzywdy poszkodowanych.

6. Teoretyczna walka z hejtem, tylko w deklaracjach, ale równocześnie ponad 1 mln zł ratusz wydał na plakaty szkalujące rząd i min Szumowskiego (takie szumowski-szumowiny, czy ewangelia wg Lukasza..) i równocześnie najbliższe zaplecze Trzaskowskiego zachowuje się agresywnie i prymitywnie (Nitras siłą i ordynarnym słowem zatrzymujący ministra Kaletę, który chciał wejść na konferencję Trzaskowskiego). Współpraca z jednym z najbardziej hejterskich portali „sokzburaka”, który szkaluje prezydenta i rząd, zatrudnianie ludzi tworzących ten portal na etatach w ratuszu…

7. Prezydent nie powinien zaprzeczać faktom z własnego cv – był posłem – nie pamiętał, głosował przeciwko obniżeniu emerytur – nie pamiętał, jest działaczem politycznym i reprezentuje partię PO – zaprzecza itd.

8. Polityka historyczna – np. przywrócenie ulicy Armii Ludowej, a likwidacja ulicy Lecha Kaczyńskiego.

9. A dla katolików powinno mieć też znaczenie, że w swoim programie Trzaskowski umieścił pełne finansowanie in vitro   i dopuszczalność aborcji. 

Chciałbym, żebyście o tych argumentach pomyśleli…

/-/ D.A

napisał prof dr nauk med.D.A.,nazwisko  Profesora znane w RP tysiącom,  także w   KSD, znane w świecie naukowców, szeroko. Niemal pół wieku pracę i wiedzę poświęca Polsce, pacjentom, studentom, wspiera najbiedniejszych i terminalnie chorych. Dlaczego ktoś taki, o tak wielkich zasługach dla dobra wspólnegoo, zastrzega swoje nazwisko [do tego znaczące od pokoleń dla odzyskania wolności RP!] ? To właśnie świadectwo czasu, niby-wolnej Polski, gdy za rządów PO zmuszono tę osobę do rezygnacji z funkcji, z pracy, bo nie zgodziła się podpisywać na kosztownych zakupach sprzętu do szpitali narzucanych przez dyrekcje, co miało miejsce w wielu placówkach stolicy na konto planowanej prywatyzacji szpitali, służby zdrowia, a potem nigdzie w stolicy nie znalazło się  miejsce pracy godne  tak wybitnego specjalisty. Dzisiaj prof. odbudował swoją pozycję, poza stolicą, współpracuje ze sławnymi klinikami badawczymi w USA, Kanadzie i in. Polski ani pacjentów nie opuścił. 

[za zgodność ze źródłem informacji -  red.AP]

Dzień Pamięci Ofiar Niemieckich Obozów Koncentracyjnych i Obozów Zagłady

14 czerwca jest oficjalnie uznanym Dniem Pamięci Ofiar Niemieckich Nazistowskich Obozów Koncentracyjnych i Obozów Zagłady. Bardzo to niewygodne dla tych, którzy od lat głoszą, że odpowiedzialności za zbrodnie II wojny światowej ponoszą naziści. Wszystkim tym, przypominamy więc, że 14 czerwca 1940 r. do niemieckiego, koncentracyjnego obozu Auschwitz dotarł pierwszy transport polskich więźniów. W bydlęcych wagonach przywieziono tam z Tarnowa 728 mężczyzn. Polskich patriotów, członków tajnych organizacji i żołnierzy września 1939 r. Sześć dni później, dotarł do Auschwitz kolejny transport. Tym razem z Wiślicza. Wśród 313 mężczyzn, co niespotykane w historii obozów koncentracyjnych, znalazło się pięciu braci. Pochodzili z Poronina, nazywali się: Jan (nr.790), Józef (nr.791, Bolesław (nr.792), Władysław (nr.793) i Karol (nr.794) Kupcowie. Szósty, najmłodszy z nich - Antoni (nr. 5908) - trafił do obozu 4 miesiące później. Winą ich wszystkich było zaangażowanie w konspirację – przeprowadzali polskich żołnierzy przez „zieloną granicę”, by przez Węgry mogli dostać się do polskich jednostek formowanych na Zachodzie. Piekło KL Auschwitz przeżyli trzej bracia: Jan, Władysław i Antoni. W Centrum świętego Maksymiliana w Harmężach pod Oświęcimiem znajduje się 17,5 centymetrowa figurka Matki Bożej zza drutów, którą w obozie wykonał Bolesław Kupiec.

O tym, jak ważne jest przypominanie prawdy o zbrodniach II wojny światowej, poprawne nazywanie katów i ofiar, świadczą wciąż powtarzające się kłamstwa o „polskich obozach zagłady”. Niestety, do chóru zakłamywaczy dołączają też polscy politycy. Wystarczy przypomnieć skandaliczną, zeszłoroczną wypowiedź byłej sekretarz Stanu w Ministerstwie Finansów, posłanki Izabeli Leszczyny, która wystąpienie premiera Mateusza Morawieckiego podczas uroczystości 74. rocznicy wyzwolenia Auschwitz podsumowała na Twitterze: „Brednie Morawieckiego w Oświęcimiu nie do zniesienia. Chce przerzucić zbrodnie nazistów na naród Niemiecki”. Co powiedział Premier, że była nauczycielka języka polskiego w jednej z częstochowskich szkół podstawowych, tak się zdenerwowała? Wydaje się, że chodziło o stwierdzenie, że Holokaustu nie dokonali naziści, lecz Niemcy hitlerowskie. Wobec ignorancji posłanki i wszystkich, którzy dalej lansują tezę o nazistowskich zbrodniach II wojny, warto przypomnieć, co wydarzyło się 1 września 2019 r. w Wieluniu. Tego dnia bowiem, prezydent Niemiec Frank-Walter Steinmeier, w obecności prezydenta Andrzeja Dudy, powiedział zwrócił się do Polaków m.in. ze słowami: „Chcemy i będziemy pamiętać. Bierzemy na siebie odpowiedzialność, którą nakłada na nas nasza historia. Chylę czoła przed ofiarami ataku na Wieluń. Chylę czoła przed polskimi ofiarami niemieckiej tyranii. I proszę o przebaczenie”. Tej wypowiedzi posłanka Leszczyna nie skomentowała.

Anna Dąbrowska

Boże Ciało – historia jednego z największych świąt w Kościele 

Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa – Boże Ciało to jedno z głównych świąt obchodzonych w Kościele katolickim. 

Świadomość niezwykłego cudu przemiany konsekrowanego chleba i wina w rzeczywiste Ciało i Krew Chrystusa towarzyszyła wiernym od początku chrześcijaństwa, ale trzeba było czekać aż dziesięć stuleci, zanim zewnętrzne przejawy tego kultu powstały i zadomowiły się w Kościele katolickim.

Początek tradycji obchodzenia święta Bożego Ciała sięga XIII wieku. U progu tego stulecia – na Soborze Laterańskim IV (1215) – w Kościele katolickim przyjęto dogmat o transsubstancjacji, czyli przemianie substancji chleba i wina w ciało i krew Chrystusa z zachowaniem ich naturalnych przypadłości, takich jak smak, wygląd, forma itp. Wiązało się to z coraz mocniejszymi wpływami filozofii greckiej oraz tradycji scholastycznej w teologii Kościoła zachodniego.

Wraz z ogłoszeniem dogmatu wzrosło zainteresowanie kultem Eucharystii, która przestawała być jedynie elementem liturgii, lecz coraz mocniej postrzegana była jako dowód na trwałą obecność Chrystusa na Ziemi. Święto eucharystyczne przypadało w tym okresie zwyczajowo w Wielki Czwartek, w czasie, którego – zgodnie z tradycją ewangeliczną – Jezus po raz pierwszy dokonał przemiany chleba i wina w swoje Ciało i Krew.

Bezpośrednią przyczyną ustanowienia uroczystości Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa były objawienia bł. Julianny z Cornillon. Około 1207 r., jako szesnastoletnia dziewczyna, przeżyła pierwsze widzenia, choć były one jeszcze mgliste i niezrozumiałe. Zgodnie z tradycją hagiograficzną dopiero kilkanaście lat później, w 1245 r., św. Juliannie ukazać miał się Chrystus, który w widzeniu domagał się ustanowienia święta Eucharystii na pierwszy czwartek po święcie Trójcy Przenajświętszej. Pod wpływem tych objawień bp Robert ustanowił w 1246 r. święto Bożego Ciała, początkowo dla diecezji Liege, oraz zainaugurował pierwszą procesję eucharystyczną ulicami miasta.

Wkrótce zaczęto jednak wysuwać przeciwko Juliannie oskarżenia o herezję, a decyzję o wprowadzeniu święta Bożego Ciała w diecezji Liege uznano za przedwczesną. Zarzuty te spowodowały, że święto przestało być obchodzone.

Sprawa święta Eucharystii nie została jednak zapomniana. Problemem tym zajął się późniejszy biskup Verdun, a od 1261 r. papież Urban IV. Do ostatecznego uznania święta Bożego Ciała za ogólnokościelne papieża tego skłonił jednak dopiero cud eucharystyczny, jaki dokonał się w Bolsenie w środkowych Włoszech w 1263 r. W czasie jednej z Mszy św., podczas przemienienia, odprawiający kapłan zauważyć miał, że z konsekrowanej hostii zaczynały spadać krople krwi. Poplamiona krwią chusta została przesłana papieżowi, który w tym czasie przebywał w Orvieto w Umbrii. Urban IV umieścił relikwię w tutejszej katedrze, a pod wpływem fascynacji cudem rozpoczął aktywne starania, których celem miało być ustanowienia święta Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa. Ułożenie liturgii i tekstów odczytywanych w czasie święta papież zlecić miał samemu św. Tomaszowi z Akwinu, który na tę okazję stworzył jeden z najpiękniejszych hymnów kościelnych pt. „Pange lingua”.

11 sierpnia 1264 r. Urban IV ogłosił bullę „Transiturus de hoc mundo”, na mocy której Boże Ciało stało się świętem całego Kościoła. Śmierć papieża przeszkodziła jednak ogłoszeniu bulli. Dokonał tego papież Jan XXII (w 1334 r.), natomiast papież Bonifacy IX polecił w 1391 r. wprowadzić święto Bożego Ciała wszędzie tam, gdzie jeszcze nie było ono obchodzone.

W Polsce jako pierwszy wprowadził to święto bp Nankier w 1320 r. w diecezji krakowskiej, natomiast w Kościele unickim – synod zamojski w 1720 r. W Kościele katolickim w Polsce pod koniec XIV w. święto Bożego Ciała było obchodzone już we wszystkich diecezjach. Było ono zawsze zaliczane do świąt głównych. Od końca XV w. przy okazji tego święta udzielano błogosławieństwa Najświętszym Sakramentem.

Prawdziwa obecność Chrystusa w Eucharystii

Kościół od samego początku głosił wiarę w realną obecność Chrystusa w Najświętszym Sakramencie. Chrystus ustanowił Najświętszy Sakrament przy Ostatniej Wieczerzy. Opisali to trzej Ewangeliści: Mateusz, Marek i Łukasz oraz św. Paweł Apostoł. Prawdziwa i rzeczywista obecność Jezusa Chrystusa pod postaciami chleba i wina opiera się według nauki Kościoła na słowie Jezusa: „To jest Ciało moje … To jest krew moja” (Mk 14,22.24).

Nowy Katechizm Kościoła Katolickiego mówi, iż „sposób obecności Chrystusa pod postaciami eucharystycznymi jest wyjątkowy… W Najświętszym Sakramencie Eucharystii są zawarte prawdziwie, rzeczywiście i substancjalnie Ciało i Krew wraz z duszą i Bóstwem Pana naszego Jezusa Chrystusa, a więc cały Chrystus” (KKK 1374).

Kult Najświętszego Sakramentu

Od XVI w. przyjęła się w Kościele praktyka 40-godzinnej adoracji Najświętszego Sakramentu. Praktykę tę wprowadził do Mediolanu św. Karol Boromeusz w 1520 r. Dzisiaj praktyka ta jest obecna w całym Kościele. Zostały założone nawet specjalne zakony, których głównym celem jest nieustanna adoracja Chrystusa w Najświętszym Sakramencie. W Polsce istnieją trzy zakony od wieczystej adoracji: benedyktynki-sakramentki, franciszkanki od Najświętszego Sakramentu i eucharystki.

Procesje

Procesje eucharystyczne w dniu Bożego Ciała wprowadzono później niż samo święto. Pierwszym śladem ich istnienia jest wzmianka o uroczystej procesji przed sumą w Kolonii w latach 1265–1275. Podczas procesji niesiono krzyż z Najświętszym Sakramentem. W ten sposób nawiązywano do dawnego zwyczaju zabierania w podróż Eucharystii dla ochrony przed niebezpieczeństwami.

W XV w. procesje eucharystyczne odprawiano w całych Niemczech, Anglii, Francji, północnych Włoszech i Polsce. W Niemczech procesję w uroczystość Bożego Ciała łączono z procesją błagalną o odwrócenie nieszczęść i dobrą pogodę, dlatego przy czterech ołtarzach śpiewano początkowe teksty Ewangelii i udzielano uroczystego błogosławieństwa. W Polsce zwyczaj ten wszedł do „Rytuału piotrkowskiego” z 1631 r. Rzymskie przepisy procesji zawarte w „Caeremoniale episcoporum” (1600 r.) i „Rituale romanum” (1614 r.) przewidywały jedynie przejście z Najświętszym Sakramentem bez zatrzymywania się i błogosławieństwo eucharystyczne na zakończenie.

Procesję odprawiano z wielkim przepychem od początku jej wprowadzenia. Od czasu zakwestionowania tych praktyk przez reformację, udział w procesji traktowano jako publiczne wyznanie wiary.

W Polsce od czasów rozbiorów z udziałem w procesji łączyła się w świadomości wiernych manifestacja przynależności narodowej. Po II wojnie światowej procesje w czasie Bożego Ciała były znakiem jedności narodu i wiary. Z tej racji ateistyczne władze państwowe niejednokrotnie zakazywały procesji urządzanych ulicami miast.

Konferencja Episkopatu Polski zmodyfikowała 17 lutego 1967 r. obrzędy procesji Bożego Ciała, wprowadzając w całej Polsce nowe modlitwy przy każdym ołtarzu oraz czytania Ewangelii tematycznie związane z Eucharystią.

Fot. faustyna.pl [za www.misyjne.pl]

Co winien Kościuszko śmierci Floyda, czyli protest solidarnościowy zakompleksionego niedouka!

Dawno temu, w myśl hasła „precz z uciskiem ludu pracującego miast i wsi” kiedy rozkułaczano panów, na rzecz małorolnych chłopów, namiastką „pańskości” dla nagle spańszczonych, była kawa. To nobilitowało. Zupełnie, jakby za sprawą aromatu, izba zmieniała się automatycznie w salon. Na każde z tym obyczajem pytanie, odpowiedź zawsze była jedna: „A co? Nie wolno?” Sowieckie kompleksy dotarły i do naszego kraju wraz z „pełniącymi obowiązki Polaków”. Choć nie były aż tak rozprzestrzenione, jak w ZSRR, w wielu pozostały do dziś. Nie mały w tym udział miał PRL ze swoimi kłamstwami historycznymi i filozofią wstydu za wszystko, co Polskę stanowi: wiarę, bohaterów, przeszłość a nawet naukowców i twórców. Mijają pokolenia a kompleks „uwłaszczonego chłopa” w wielu wciąż tkwi. Widać to np. u niektórych europarlamentarzystów, czy podczas protestów tzw. „solidarnościowych z”. Dowodem ostatnie - dotyczące sprawy zabójstwa czarnoskórego George'a Floyda. Na tę właśnie okoliczność, zadziałali nieznani sprawcy, którzy już drugi raz, zniszczyli warszawski pomnik Tadeusza Kościuszki. Cóż bohater walk o niepodległość Polski i USA ma wspólnego ze śmiercią nieszczęsnego Floyda? To nie interesuje zakompleksionego matoła. On jest pewien, że kiedy wymaże na polskim pomniku angielskie hasełka z amerykańskich protestów, stanie się z automatu bohaterem. Zupełnie, jak ta wyżej wspomniana izba -salonem. On ma pewność, że jego czyn go nobilituje, nadaje mu cechy, które pozwolą pisać na FB, czy innym profilu: „PROTESTUJEMY przeciw amerykańskiemu imperializmowi, rasizmowi i prześladowaniu mniejszości”. Teraz już będzie brał udział w każdym takim proteście, bo sprawdził swoje możliwości, swoją odwagę. I nie ma dla niego żadnej różnicy, kto je organizuje, ważne, że będzie czuł swoją przynależność do światowej awangardy! Założy czarną koszulkę, weźmie tęczową flagę, może założy kaptur i pójdzie z bojówkami Antify. Jemu wsio-rawno, byle do przodu, byle „po zachodniemu”, bo Polska to dla niego wstyd i nienormalność.

ad

Książka Anny Rastawickiej o prymasie Wyszyńskim. Autorka przez 12 lat pracowała z kardynałem i mieszkała w Domu Arcybiskupów Warszawskich.  Była świadkiem codziennego życia prymasa, więc jej wspomnienia są bezcenne. Przytacza liczne anegdoty, ale też bogato cytuje z nauczania Stefana Wyszyńskiego. Pokazuje żywego człowieka: mądrego, odważnego, nieugiętego, dowcipnego i serdecznego. Ta publikacja z pewnością pomoże zapoznać się z naszym nowym błogosławionym, którego beatyfikacja będzie - mamy nadzieję - wkrótce. 

Na tę kolejną rocznicę Narodzin dla Nieba ks. Prymasa Stefana Kardynała Wyszyńskiego, pozwolę sobie przytoczyć wywiad udzielony Przyjaciołom dziennikarzom z Poznania:

Teczki na świętość 

Łukasz Kaźmierczak

Z Anną T. Pietraszek, autorką filmu Zawód: Prymas Polski, rozmawia Łukasz Kaźmierczak