Polskie harcerstwo w Kanadzie to prawdziwy cud. Prawie nieochlapany komunistycznym błotem Związek Harcerstwa Polskiego poza granicami Kraju, założony jeszcze przez wojenną emigrację, kontynuuje tradycje harcerstwa przedwojennego i dzisiaj, za sprawą swych zasad, jest coraz bardziej atrakcyjną propozycją dla tych rodziców, którzy w chaosie "nowoczesnej" kanadyjskiej edukacji chcą dać dzieciom jako takie wychowanie.

A już zupełną perłą są polskie stanice harcerskie na Kaszubach, gdzie księżom, druhnom i druhom, patriotom polskim udało się na pięknym pojezierzu reinkarnować kawałek Ojczyzny.

Dziś, kiedy rozpadająca się Europa wymaga re-ewangelizacji, a "istniejąca jedynie teoretycznie" Polska repolonizacji elit, powinno to być miejsce pielgrzymek rodaków.

Tutaj można zauważyć, ile się Polskę ceni, gdy się ją utraci; tutaj widać, jak atrakcyjne jest współcześnie polskie dziedzictwo, jak bogata polska kultura i ile dobrego polskość daje w globalnym świecie.

To przecież w naszej wielokulturowej coraz bardziej "azjatyckiej" Kanadzie, widać jak na dłoni piękno łacińskiego dziedzictwa, które emanuje z polskiej cywilizacji. Wszak polskość to spuścizna środkowoeuropejskiej unikatowej kultury; wszak polskie harcerstwo to oaza wychowania na pustyni systemu szkolnego, opartego na permisywizmie i politycznej poprawności. To harcerstwo uczy wymagać od siebie i szanować innych; uczy odpowiedzialności.

Cechy te są dziś coraz rzadsze nawet w wyższych eszelonach elit Zachodu.

A nauka odpowiedzialności, szanowania wartości, krytycznego myślenia czy zdolności wyrabiania sobie opinii - to najlepsze narzędzia, aby wyposażyć młodego człowieka na życiową wędrówkę. Bóg, Honor, Ojczyzna - to nie są jakieś staromodne rycerskie zawołania bez treści, lecz fundamenty życia wewnętrznego. Bóg - szacunek dla porządku świata stworzonego, Honor - szacunek dla godności innych i siebie, oraz Ojczyzna - jako emanacja zbiorowego interesu narodu i przestrzeń, w której nasze wartości mogą być pielęgnowane i przekazywane następnym pokoleniom. Polskie harcerstwo "poza granicami Kraju" to harcerstwo katolickie, które przed Bogiem pochyla sztandary...

Dlatego widząc, że po tylu latach trzecie i czwarte pokolenia Polaków mieszkających z dala od Polski garnie się do harcerskiego munduru, że mimo słabnącej imigracji i wielu przeciwności mężnieją zastępy hufców - serce rośnie, a łza w oku się kręci. Kto nie wierzy - proszę obejrzeć krótki film na stronach internetowych "Gońca".

Polskie harcerstwo to dzisiaj nasz szaniec w walce z globalizującą antykulturą szarej masy; to sposób wyposażenia dzieci w broń, dla ochrony rodzin i siebie.
Nasze harcerstwo to wreszcie także najlepszy sposób na tworzenie polskiej siatki kontaktów i przenoszenia polskości na kolejne pokolenia; to dobre miejsce znajdowania przyjaźni na całe życie - miejsce, z którego wyszła niejedna silna polska rodzina - to nasz inkubator kulturowy, "ukryty" w lasach punkt oporu.

Przed czym? Proszę rozejrzeć się dookoła.

Kształtowanie własnego charakteru, odpowiedzialne przyjmowanie życiowych zadań i ról wychowuje ludzi, którzy później nie uciekają przed byle prztyczkiem, lecz dobywają broni; wychowuje prawdziwych mężów i prawdziwe żony, którzy wobec przeciwności życia, nie rozpierzchają się jak dzicz dookoła, lecz z modlitwą na ustach bronią domu.

Trudno dzisiaj wychowywać. Przeciwko pracuje szkoła, w bagno wciąga kultura masowa (poczytajmy słowa piosenek, dla nastoletnich dzieci)... Nie dzieje się tak bez kozery - człowiekiem "bez właściwości", pozbawionym wewnętrznej wolności łatwo manipulować. Dlatego musimy stawiać tamy; dlatego musimy budować szańce; dlatego musimy zapisywać dzieci do harcerstwa! Po to, by wiedziały co to znaczy żyć pełną piersią!

A na koniec mała anegdota. "Pod sosnami" spotkałem znajomego, który zapytał szczerze: "kto mi dał zlecenie?" na reportaż. Dusza mi się roześmiała od ucha do ucha, bo przypomniałem sobie dialog z pewnego sensacyjnego blockbustera:

- To kto mu teraz wydaje rozkazy?

- Najgorsza możliwość?

- Najbardziej przerażająca możliwość jest taka, że sam je sobie wydaje...

Tego właśnie uczy polskie harcerstwo - jak sobie samemu wydawać w życiu rozkazy. Uczy wolności. Wielu Polaków nauczyło.

Andrzej Kumor

Źródło: Goniec