Katolickie Stowarzyszenie Dziennikarzy z oburzeniem zauważa podejmowanie kolejnych prób niszczenia niekwestionowanych autorytetów hierarchów kościelnych, którzy swą niezłomną postawą w obronie wartości kultury chrześcijańskiej i narodu polskiego na trwałe zapisali się w historii Kościoła i Polski. Po serii ataków na osobę świętego Jana Pawła Wielkiego bezzasadnie sugerujących, jakoby wiedział on o seksualnych nadużyciach niektórych księży i tolerował je, posunięto się do insynuacji dotyczących księcia kardynała Adama Sapiehy. Już sam tytuł artykułu „Gazety Wyborczej” „Kardynał Sapieha seksualnym drapieżcą” jest ohydny i obraźliwy, a zarazem zdradza on tendencyjne, wrogie nastawienie wobec osoby kard. Adama Sapiehy. 

Pretekstem do tak żenującej publikacji są dokumenty Służby Bezpieczeństwa w postaci donosów współpracownika SB ks. Boczka, wskazujące na rzekome nadużycia seksualne ks. Kardynała wobec kleryków. Zważywszy na to, iż ks. Boczek był, jak to trafnie podają znawcy inwigilacji Kościoła przez SB – dr Józef Lasota i ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski - osobą zdemoralizowaną i niewiarygodną. Jego donosy nie mają żadnej wartości i stanowią zapewne zemstę za słuszne ukaranie go przez ks. Kard. Sapiehę za działalność prokomunistycznych strukturach tzw. księży patriotów. 

Wyrażamy stanowczy sprzeciw wobec tak żenująco niskiego poziomu dziennikarstwa z całkowitym naruszeniem zasad etyki zawodowej, jaki zaprezentowała „Gazeta Wyborcza”, usiłując zniszczyć niekwestionowany autorytet, jakim był i jest Kard. Adam Sapieha - dla wielu pokoleń Polaków Obrońca Kościoła i Narodu, stawiający odważnie opór niemieckiemu okupantowi a następnie totalitarnemu systemowi komunistycznemu. 

Zarząd Katolickiego Stowarzyszenia Dziennikarzy 

/za ZG KSD - Oddział Kraków/, marzec 2023

KSD cytuje fragment, za portalem tvp.info.pl:

„Jan Paweł II to nasza tożsamość”

– Jan Paweł II to nasza tożsamość, fundament i spoiwo. Komuniści to doskonale wiedzieli, dlatego tak go niszczyli za życia. Dziś ich spadkobiercy robią to po jego śmierci. To wstyd stać z nimi po jednej stronie – oświadczyła Witek.

Podkreśliła, że w czwartek Sejm „w geście sprzeciwu przeciwko tym haniebnym próbom niszczenia św. Jana Pawła II” przyjął specjalną uchwałę. Podziękowała parlamentarzystom, którzy za nią głosowali i – jak oceniła – stanęli w ten sposób „po stronie dobra”.

– Nie dajmy się podzielić. Niech żyje Polska i pamięć o wielkim Polaku, bohaterze naszej wolność świętym Janie Pawle II – dodała Witek.

całość: https://www.tvp.info/68408949/marszalek-elzbieta-witek-o-janie-pawle-ii-nie-uda-sie-zniszczyc-polskich-symboli  oraz na portalu tvp.info i innych.

Oświadczenie

Towarzystwa Uniwersyteckiego Fides et Ratio oraz Archikonfraterni Literackiej

dotyczące programu Bielmo. Franciszkańska 3, wyemitowanego przez TVN24.

W nawiązaniu do programu wyemitowanego w TVN24, który to program pt. Co wiedział Wojtyła? przedstawił „dowody” win kard. Karola Wojtyły, pragniemy podkreślić, że nasze pokolenie osób wierzących żyjących w czasach PRL-u jest głęboko oburzone tym pomówieniem. Mamy nie tylko głębokie przekonanie, ale i pewność, że kard. Karol Wojtyła robił dla dobra Polski i Kościoła wszystko, co było możliwe w tamtych uwarunkowaniach komunistycznej rzeczywistości. 

Oskarżanie Jana Pawła II o cynizm w sprawach Kościoła (cyt.) jest nie tylko ogromnie krzywdzącym go, ale także pozbawione prawdy, stąd jest społecznie szkodliwe. Kard. K. Wojtyła działał zawsze zgodnie z wytycznymi wypracowanymi przez Stolicę Apostolską oraz w ramach tych możliwości, jakie dawano Kościołowi w czasach komunistycznych.

Trzeba podkreślić, że wyemitowanym programie TVN24 zupełnie pominięto ogromne zasługi Jana Pawła II dla Kościoła, dla Polski, dla świata, tak więc przedstawiony obraz Jana Pawła II (kard. Wojtyły) daleko odbiega od rzeczywistości i na takie kreowanie obrazu największego z Polaków wyrażamy zdecydowany sprzeciw. Sprzeciwiamy się także formułowaniu nieprawdziwych oskarżeń i rzucaniu kalumnii na podstawie informacji 
i donosów pochodzących jedynie od tajnych współpracowników służb PRL-u, których wiarygodność również dla służb komunistycznych była wysoce wątpliwa, czego dowodem jest to, że informacje te nie były nigdy przez te służby wykorzystywane.

Rozumiemy ból występujących w programie osób skrzywdzonych kilkadziesiąt lat temu przez księży wymienionych z nazwiska w programie TVN24 i bardzo bolejemy nad ich cierpieniem. Jednakże trzeba zdecydowanie podkreślić, że krzywdy w sferze seksualnej wyrządzone dzieciom przez księży stanowią jedynie minimalny procent przestępstw tego typu popełnianych wobec nieletnich przez osoby z innych środowisk (nauczycieli, artystów, działaczy społecznych itp.). 

Warto także zauważyć, że skala cierpień niewypowiedzianych i nierozliczonych z tamtych czasów jest ogromna, m. in. cierpią rodziny osób zabitych, czy pobitych przez komunistów; cierpią ci, których mężowie, czy dzieci zginęli w niewyjaśnionych okolicznościach i nie wiadomo, gdzie są pochowani; cierpią ci, którzy zostali pomówieni w donosach, niejednokrotnie dotąd nie sprostowanych … 

Mimo, że cierpienia osób skrzywdzonych przez wymienionych w programie TVN24 księży są wielkie, to jednak w całokształcie krzywd z czasów komunistycznych i niezabliźnionych ran, ujawnianie, nagłaśnianie i żądanie rozliczeń tylko tych spraw i tylko wobec księży sprawia, że obraz rzeczywistości tamtych czasów przekazywany przede wszystkim młodemu pokoleniu staje się mocno zafałszowany. 

Skoro jednak próbuje się podejmować na tak wielką skalę „narodowy rachunek sumienia”, dotyczący tylko niewielkiego marginesu ludzi Kościoła, to z całą pewnością trzeba także zintensyfikować działania służące temu, aby młodzi ludzie spojrzeli o wiele szerzej i głębiej na okres rządów komunistycznych w Polsce i poznali ogrom krzywd spowodowanych przez działania osób związanych z reżimem. Nie negując istnienia ciemnych stron, również w życiu ludzi Kościoła, trzeba przekazać młodemu pokoleniu obraz czasów komunistycznych ukazując także wielkie poświęcenie, bohaterstwo oraz cierpienia wielu ludzi, również ukazać Kościół, który dla milionów ludzi był i jest źródłem siły, i którego zasługi dla podtrzymywania ducha narodu, obrony godności każdego człowieka są przeogromne. 

Podsumowując - wyrażamy swój zdecydowany sprzeciw wobec działań mających na celu zdyskredytowanie świętego Jana Pawła II, a także innych osób duchownych wielce zasłużonych dla historii Kościoła polskiego i naszej Ojczyzny. 

 /12.03.2023

******************************************************************************************************************* 

prezentujemy sylwetkę Autora, który ofiarował dla KSD swoje wiersze i serdecznie zapraszamy do stałej współpracy. Szczęść Boże !

Biogram literacki 

Paweł Ziółkowski

Ur. 24 grudnia 1974 r. w Chełmnie nad Wisłą, zamieszkały w miejscowości Jeleniec. gm. Papowo Biskupie (woj. kujawsko-pomorskie), nauczyciel historii, języka polskiego, bibliotekarz, poeta, pisarz. Debiut na stronie internetowej tygodnika "Niedziela", 2 V 2014 r., natomiast prasowy w "Akancie" - w lutym 2015 r. Pisze wiersze o tematyce religijnej, filozoficznej, patriotycznej, historycznej, przyrodniczej, a także limeryki i haiku. Ponadto tworzy bajki, opowiadania, baśnie, przypowieści, sentencje. Współpracuje z Wydawnictwem św. Macieja Apostoła, wziął udział w antologiach przez nie publikowanych. Dwukrotny laureat konkursu na Wiersz miesiąca. Publikował również bajkę w Metaforze Współczesności oraz wiersze w Antologii Odcienie polskiej poezji 1918-2018. Jego poezja oraz sentencje ukazują się w „Akancie” oraz w Naszym Dzienniku (liryki). 

Matka Boża Syberyjska

Witaj śliczna Panno, mieszkająca w naszych

sercach, którą wciąż drobni, wielbią w wielu znakach,

zginają swe kolana ufni, po gorzkich łzach

często, w pewny ratunek szerokiego płaszcza.

Chwała Tobie Maryjo, Syberyjska Matko,

podnosisz przygniecionych głazami cierpienia,

jesteś niczym latarnia na drodze zbawienia.

Chronisz udręczonych, Tobie ufać warto.

Pani, która obficiej rozdajesz wciąż skarb

Miłości niż nasz siewca ziarno Matce ziemi,

zapalasz wiele razy, martwą już nadziei

świeczkę, szczere dzięki Ci za żywej wiary dar.

Twej opieki żebrali, śnieżnobiała Lilio

z Irkucka, już biedni, którzy podnosili

bułata na czarną hydrę, nie dającą chwili

na wzlot Pani Wolności; łza żłobiła lico.

Próby wskrzeszenia Matki, dla synów kończyły

się znowu śnieżną drogą, ta w końcu żelazna

się stała, wtedy rzesze, smoka dłoń szkarłatna,

nawet gołębich dzieci skradła, by Orłu wziąć siły.

Dzisiaj Droga Maryjo, życia krzyż osładzaj

gorzki, by kąsająca rozpacz nie więziła

serc, bądź nadal pochodnią, póki będzie wyła

noc na śnieżnej pustyni, skrzydła duszom dawaj.

Jeleniec 2012 r. 

 KSD wita na naszym portalu ! zapraszamy do stałej współpracy  - 

                PAWEŁ ZIÓŁKOWSKI

W związku z wyemitowanym 6 marca 2023 r. reportażem red. Marcina Gutowskiego z cyklu „Bielmo” dotyczącym działań kard. Karola Wojtyły z okresu, gdy był metropolitą krakowskim, poprosiłem o kompetentny komentarz o. Adama Żaka SJ oraz ks. Piotra Studnickiego, czyli osoby reprezentujące właściwe instytucje podległe Konferencji Episkopatu Polski odpowiedzialne za budowany przez Kościół w Polsce system ochrony małoletnich i bezbronnych oraz pomoc pokrzywdzonym wykorzystaniem seksualnym. Poniżej publikuję przesłany tekst komentarza.

Leszek Gęsiak SJ
Rzecznik Konferencji Episkopatu Polski

O. Żak i ks. Studnicki: sprawiedliwa ocena działań Wojtyły wymaga dalszych badań archiwalnych

Pytania dziennikarzy zastały nas podczas trzydniowego szkolenia dla księży i sióstr zakonnych towarzyszących osobom skrzywdzonym wykorzystaniem seksualnym, które poświęcone jest zagadnieniu nadużyć w sferze duchowej.

Kolejny odcinek cyklu dokumentalnego „Bielmo” red. Marcina Gutowskiego prezentuje przypadki przestępstw wykorzystywania seksualnego popełnionych przez duchownych, z którymi konfrontował się metropolita krakowski Karol Wojtyła.

Dwie z zaprezentowanych spraw – ks. Surgenta i ks. Loranca – znane były już od kilku miesięcy opinii publicznej dzięki pracy dziennikarskiej red. Tomasza Krzyżaka i Piotra Litki, która oparta była w głównej mierze o analizę akt państwowych postępowań karnych dostępnych w archiwach IPN-u. Ustalenia te były już szeroko komentowane.

Trzecia z nich – sprawa ks. Sadusia – została zaprezentowana nie na podstawie dochodzenia prokuratorskiego lub sądowego, ale akt służb bezpieczeństwa PRL-u. Na podstawie źródeł zaprezentowanych w filmie nie sposób ustalić kwalifikacji czynów przypisywanych ks. Sadusiowi. Warto pamiętać, że zgodnie z ówczesnym prawem kanonicznym, bezwzględną ochroną były objęte osoby poniżej 16 roku życia, a nie jak obecnie – od roku 2001 – poniżej 18 roku życia.

Dziś bez wątpienia mamy o wiele większą społeczną świadomość skutków wykorzystania seksualnego, a w Kościele wypracowane procedury oraz sposoby reagowania i pomocy. Wszystkim osobom, które przed laty zostały w ten sposób skrzywdzone przez duchownych, a do dziś noszą skutki doświadczonego zła, jako Kościół zapewniamy przyjęcie, wysłuchanie i wsparcie. Szczegółowe informacje na stronie zgloskrzywde.pl.

Natomiast ustalenie roli oraz sprawiedliwa ocena decyzji i działań ordynariusza archidiecezji krakowskiej Karola Wojtyły, a także uczciwe wyjaśnienie zarzutów wobec kard. Adama Sapiehy, wymaga dalszych badań archiwalnych.

o. Adam Żak SJ, koordynator KEP ds. ochrony dzieci i młodzieży

ks. Piotr Studnicki, kierownik biura Delegata KEP ds. ochrony dzieci i młodzieży

Zagadki życia Księdza Henryka Kardynała Gulbinowicza, cz. 2

 

KSD zaprasza do wysłuchania 1.części konferencji zorganizowanej przez KSD & SWS -

https://vimeo.com/774043803

ZG KSD przypomina w II rocznicę śmierci - tekst Ostatniego Pożegnania 

 16 listopada 2020 roku we wspomnienie Matki Boskiej Ostrobramskiej

 Świętej Pamięci

 Ksiądz Kardynał Henryk Gulbinowicz

stanął przed Bożym Sądem.

Przeżywszy kilka okupacji, będąc świadkiem reform soborowych, męczeństwa i wzrostu polskiego Kościoła, w chorobie i osamotnieniu zakończył 97-letnią posługę na ziemi.

Wychowywał się na Wileńszczyźnie otoczony miłością rodziny. Tam ukształtował się Jego szacunek dla różnych narodowości i wyznań i równocześnie dla polskiej tradycji, literatury i historii.

Jedną z pierwszych świadomych decyzji Henryka było przystąpienie do sakramentu bierzmowania w 1940 roku. Na patrona wybrał św. Wenancjusza, patrona ministrantów, który został śmiertelnie pobity, gdy niósł do więzienia Eucharystię i zmarł na rękach chrześcijańskiego żołnierza. 

Harcerz. Członek Franciszkańskiego Zakonu Świeckich, konfrater Zakonu Paulinów. 

Na swojej drodze spotkał ludzi dobrych, dzisiejszych świętych i błogosławionych Kościoła Katolickiego: Wandę Boniszewską, Michała Sopoćko, Stefana Wyszyńskiego, Karola Wojtyłę.

Spotykał też ludzi złych, fałszywych i zakłamanych, np. późniejszych morderców ks. Jerzego Popiełuszki.

Widzieliśmy Go, gdy błogosławił i wspierał ludzkie inicjatywy oraz święcił efekty ich pracy.

Widzieliśmy, gdy pomagał najuboższym i rozmawiał z możnymi tego świata.

W latach ’80, w okresie walk o wolną Polskę, udzielał schronienia ukrywającym się działaczom związkowym, w publicznych wystąpieniach piętnował decyzje i postępowanie rządzących, wzywał do respektowania przysługujących obywatelom praw. Aktywnie, poprzez Arcybiskupi Komitet Charytatywny we Wrocławiu, udzielał pomocy ofiarom represji. Osobiście interweniował u władz w sprawie internowanych i odwiedzał ośrodki odosobnienia. 

Ojczyzna podziękowała Mu za postawę, wręczając dwa najwyższe Polskie odznaczenia: w 1995 r. Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, a następnie w 2008 r. Order Orła Białego.

Wyższe uczelnie obdarowywały tytułami doktora honoris causa. Kilkanaście samorządów przyznało Mu tytuł honorowego obywatela. Współpracowali z Nim naukowcy, lekarze, politycy, samorządowcy, biznesmeni, wojskowi i policjanci. Celebrował Msze Święte w obecności milionów i samotnie, a także – mimo niedołężności – ze swojego wózka inwalidzkiego.

Zapowiedział, że w złożonym testamencie szczegółowo zaplanował swój pogrzeb. 

Zmarł wolny od grzechów.

Zmarł jako człowiek niewinny.

W zgodzie z Ewangelią i za noblistką Sigrid Undset powtarzał: „każdy człowiek ma w sobie diament, chociaż klejnot można zbrukać, to gdy zetrzeć zeń brud odzyska blask”.

Czeka na modlitwę i pogrzeb w poświęconej ziemi.

               Dziennikarze i Zarząd Katolickiego Stowarzyszenia Dziennikarzy

 fot. Tomasz Białaszczyk [KSD], po zakończeniu Mszy św. odprawionej w katedrze wrocławskiej w intencji ofiar stanu wojennego dn. 13 grudnia 2015 r. 

                                            **************************************************